Samotność w święta. Jak sobie z nią poradzić?

Samotność nikomu nie sprzyja. Dotyka nas w różnych czasie i w różnym wieku. Jak się z nią uporać, zwłaszcza w tym magicznym czasie?

Początek grudnia. W powietrzu czuć już delikatny powiew zbliżających się świąt Bożego Narodzenia. Reklamy w telewizji i promocje w sklepach przypominają nam o tym na każdym niemal kroku. Ma być ciepło i rodzinnie. Szczęśliwa, pełna, najlepiej kilkupokoleniowa rodzina zbierze się wokół pięknie udekorowanego stołu, zje wiele smacznych potraw, wręczy sobie nawzajem prezenty, a następnie zgodnie odśpiewa ulubione kolędy.

A co jeśli tej rodziny nie mamy? Jeśli jesteśmy osobą samotną i możemy liczyć co najwyżej na kolację u dalszych krewnych albo przyjaciół? Po której czeka nas powrót do pustego mieszkania? Paradoksalnie święta Bożego Narodzenia, z wszystkimi oczekiwaniami jakie sobie stawiamy w związku z nimi, są dla nas często trudniejsze niż inne okresy w roku. Samotność w tym okresie jest jeszcze bardziej dotkliwa niż kiedy indziej. Patrząc na innych wyobrażamy sobie przecież, że są szczęśliwi i zadowoleni. Zazdrościmy im możliwości spotkania z bliskimi, spokoju, wypoczynku, wspólnej radości, które nam nie są dane. W młodym wieku możemy z łatwością pocieszać się myślą, iż za rok będzie inaczej, kolejne święta spędzimy już z ukochaną osobą. Gdy jesteśmy starsi, robi się trudniej. Do głowy wkrada się myśl "A co będzie, jeśli nie znajdę tej właściwej osoby? Jeśli kolejne święta również będę spędzała sama?". Wizja samotnych świąt przez kolejne lata zaczyna wpędzać nas w depresyjne myśli. Demotywuje do jakiegokolwiek działania, bo skoro ma być wciąż tak samo, to po co się starać? Podobnie dzieje się wtedy, gdy mamy za sobą nieudany związek lub związki. Obawiamy się, że nawet jeśli kogoś znajdziemy, to i tak będzie źle. Pełne wrogości kłótnie w święta mogą być jeszcze gorszą wizją niż samotność. To także odbiera chęć do działania. Mamy ochotę zwinąć się w kłębek i po prostu poczekać do stycznia. Ale czy na pewno warto tracić miesiąc swojego życia przeczekując? Czas jest cenny. Wiemy już przecież, że nie będziemy żyli wiecznie.